rojbin.art(şiir,yazı,video, müzik derleme)

💫Şiir idin şarkım oldun🍀 💫Yara idin derdim oldun🍀 💫Başkasına yar diyemem🍀 💫Bu gönlüme şirin oldun🍀 💫Bir söz idin roman oldun🍀 💫Sen yaz idin kışım oldun🍀 💫Gel yanıma yan diyemem🍀 💫Bu ömrüme esir oldun.  🍀 💫Gel yanıma yan diyemem🍀 💫Bu ömrüme esir oldun..🍀 💫Rüzgar olsam o teninde🍀 💫Esip durup bir hoş olsam🍀 💫Yağmur olup saçlarından🍀 💫Damla damla bir sel olsam🍀 💫Siyah olsam her gecende🍀 💫Pencerende bir ay olsam🍀 💫Yıldız olup gözlerinden 🍀 💫Kayıp giden umut olsam🍀

"Havaya ince bir duman yayılıyor önce Sonrası çığlık Hangi dilin yanığıdır bu sözler? Hangi yangının külleridir savrulan..?

Kuş uçmaz, kervan geçmez bir yerdesin. Su olsan kimse içmez, Yol olsan kimse geçmez, Elin adamı ne anlar senden? Çıkarsın bir dağ başına, Bir ağaç bulursun Tellersin pullarsın Gelin eylersin. Bir de bulutları görürsün, bir de bulutları görürsün. Köpürmüş gelen bulutları. Başka ne gelir elden? Çın çın ötüyor yüreğimin kökünde şu dünyanın ıssızlığı. Tanrı kimsenin başına vermesin böyle bir yalnızlığı!

"Dinlediğim müziğin ritimleri kadar ağır yürüyorum şehrimin loş ışıklı, bomboş sokaklarında. Saat gece yarısını geçeli çok oluyor. Yelkovan ve akrepin kovalamacasının yavaşladığı, zamanın ağırlaştığı saatlerdeyiz. Birkaç saat içinde güneş, uykusundan yavaşça uyanacak. Bense bu boş sokaklarda kaybettiğim bir şeyi arıyorum. Kendimi.   Yıllar önce sarhoşça eğlenerek geçtiğim sokaklarda kendimi arıyorum bu gece. Düşüncelerimin ağırlığı ölü bir yıldızın kalbi kadar ağır geliyor. Alkolü uzun zaman önce bıraktım ve bugün hayat sarhoş ediyor beni.

 ben şimdi bunu  gecenin bir vaktinden  karanlığın en dibinden yazıyorum ama bir gün ne zaman geleceğini bilemediğim bir gün karanlığın olmadığı bir yerde  elbet buluşacağız yine sonra oturup karşına anlatmaya başlayacağım her şeyi sana diyeceğim ki: senin olmadığın bir hayatı hatırlamıyorum bile kalanına devam etmemi nasıl istemiştin benden? diye sonra durup dururken biraz yürümek isteyeceğiz ben hâlâ sana bir şeyler anlatıyor olacağım saatlerce otursak da günlerce yürüsek de bitiremeyeceğim sana anlatacaklarımı belki el ele tutuşup fark etmeden de istemeden de olsa caddelerce anılar bırakıp kilometrelerce yol kat edip belki bir yerlere varamayacağız yine bütün kötülüklere baş kaldırıp dünyayı iyileştirebileceğimizi güzelleştirebileceğimizi düşüneceğiz hayallerimizi konuşup belki yine  hiçbirine gücümüzü yetiremeyeceğiz ve ben yine bir ömürlük hayal kuracağım her şeyi güzel düşünüp kötü ihtimallere kapımı açmayacağım sonra da sevgilim senin hayatınd...

Erich Fromm’a göre sevgi, yalnız belli bir insana bağlılık değildir; bir tutumdur; kişinin yalnız bir sevgi nesnesine değil, bütünüyle dünyaya bağlılığını gösteren bir kişilik yapısıdır.Kişi yalnız bir tek insanı seviyor, başka her şeye karşı ilgisiz kalıyorsa, sevgisi sevgi değil, birlikte yaşamaya bağlılık ya da yaygınlaştırılmış bir bencilliktir. Sevgi ancak iki insan birbirlerine varlıkların özünden bağlanır, her biri kendisinin varlığının özünden tanırsa, gerçekleşir. Sevmek kendini karşılıksız olarak adamak, sevgimizin sevilen kişide de sevgi oluşturacağı ümidini taşımak demektir. Sevgi bir inanç eylemidir. İnancı az olanın sevgisi de azdır. Sevmek bir eylemdir edilgen bir duygu değil. Bir şeyin “içinde olmaktır” bir şeye “kapılmak” değil. En genel biçimiyle sevmenin etkin yapısı, sevmenin almak değil öncelikle vermek olduğu biçiminde tanımlanabilir.