eski bir dostu karşılar gibi
Yine radyoda çaldı en sevdiğim türkü Eskı bır dostu karsılar gibi sustum son sigaramla Penceremde ulu orta seyre durdu yaşlanan gençliğim Gülümsedi bana ciğermin en kara dumanıyla Seslendim en bariton sesimle Belki kızgınsın dedim Belki kırgın Kimbilir belki mahçup Ne bileyim belki de hiç karşılaşmadık senle Ama yinede Tarkovski gibi Hayat tarafından tuzaga dusurulduk ya boşver dedim Bu göz yaşı döken filmlerin Hiç susmayan türkülerin Boyun eğmeyen şairlerin gölgesinde İri adımlı yoldaşlar gibi yürürüz bakarsın dedim Bir hayata bir hayat sığdıramadım Sesimin gölgesinden hep utandım ben bilirsin Yetmezmiş gibi kalktım Ermenice bir türkü ezberledim bu gece Kalbi yan yana atan Ama bedenleri çok uzakta olan bir türkü Dedim ya acısını ödünç aldığım bir türkünün her nakaratında Eskı bır dostu karsılar gibi sustum son sigaramla Siroz olacak bedenimin Deniz görmemiş parmaklarıyla başladım bu yazıya Denizin koyusundan kaçan Üşüdüğümde utanmak yerine Yırtılmış sökülmüş eskimiş kazağıma sarı...